معرفی
"کاشی کاری یکی از روش های دلپذیر تزئین معماری در تمام سرزمین های اسلامی است. تحول و توسعه کاشی ها از عناصر خارجی کوچک رنگی در نماهای آجری آغاز شد و به پوشش کامل بنا در آثار تاریخی قرون هشتم و نهم هجری انجامید. کاشی هفت رنگ نوعی کاشی است که معمولا از قطعاتی به ابعاد 15×15 و 20×20 و 15x 5/7 یا 20 x10 سانتی متر برای مناره و گنبد به رنگ سفید تهیه، در کنار هم چیده و طرح یا خط روی کاغذ سمبه شده، با گرده زغال روی کاشی کپی می شود و به وسیله اکسید منگنز قلم گیری می شود بعد با رنگ های مختلف اما حرارت پایین تر از رنگ اول کاشی، رنگ آمیزی می شود و دوباره به کوره می رود و آماده نصب می شود. چون در ساخت این کاشی ها از رنگ های مختلفی متشکل از 7 رنگ اصلی استفاده می شد آن را هفت رنگ می خواندند. رنگ هایی که مورد استفاده قرار می گیرد بیشتر رنگ های آبی، فیروزه ای، سبز، زرد، قرمز و آبی لاجوردی است و از ترکیب آن ها بالغ بر 20 رنگ دیگر ساخته می شود. طرح هایی که در بیشتر آثار به کار رفته است عبارتند از گل و برگ های به هم پیچیده، جملات شامل اسماء متبرکه و آیات قرآن یا عبارات دیگر، گلدان، پرندگان و حیوانات. در بسیاری از بناهای تیموریان شاهد رواج کاشی هفت رنگ هستیم که به عنوان نمونه، می توان از مدرسه غیاثیه خرگرد خواف یاد کرد.
تولید سفال و کاشی در شهرضا سابقه دیرینه دارد و علت آن خاک مناسب آن منطقه بوده و هست. در معادن این ناحیه خاک رس و سفید به وفور یافت میشود.هنرمندان شهرضا امرزه بیشتر از خاک سفید برای تولید سفال استفاده میکنند. در سال 1396شهرضا به عنوان شهر ملی سفالگری برگزیده شد.
"
برای ثبت نقد و بررسی وارد حساب کاربری خود شوید.