معرفی
از گذشته‌های دور همواره از ورقه‌های فلزی برای ساخت احجام، مجسمه و ظروف فلزی استفاده می‌شده است. در طول تاریخ ایران هیچ گاه فلزکاری رونق خود را از دست نداد بلکه به دلیل برخی تفکرات و اعتقادات تنها نوع فلزات مورد استفاده تغییر می‌یافت.
در دوره‌ی معاصر نیز فلزکاری یکی از رشته‌های شاخص در صنایع دستی ایرانی است. به خصوص ساخت مجسمه‌های فلزی در سال‌های اخیر اشکال مدرن و متفاوتی به خود گرفته است. هنرمندانی که برخی حتی به صورت خودآموخته خالق آثاری نو در این رشته شده‌اند و شاید سرآمد آن‌ها مجسمه‌ساز خلاقی به نام توکل اسماعیلی مشهور به مش اسماعیل باشد که در دوره‌ی پهلوی مستخدم دانشکده هنرهای زیبا در دانشگاه تهران بود و اکنون آثارش را در مجموعه‌ی فرهنگستان هنر، ورزشگاه آزادی و در دست مجموعه‌داران بزرگ به یادگار گذاشته است. تعداد بسیاری همچون مش اسماعیل در کشور به خلق آثار بدیع مشغولند ولی مورد غفلت واقع شده‌اند.
مجسمه‌ای که مشاهده می‌کنید گونه‌ای هنر بازیافت است چرا که بسیار هنرمندانه از قطعات مستهلک و بدون استفاده خودروها و نیز تکه های آهن غیر قابل استفاده ساخته شده است. به دلیل این که تولید کننده‌ی این پیکرک‌های زیبا، از اهالی چهارمحال وبختیاری است همواره نمادهایی از پوشش، ابزارآلات و سازهای موسیقی نواحی سرزمین بختیاری را می توان در آثارش مشاهده کرد.
برای ثبت نقد و بررسی وارد حساب کاربری خود شوید.